-
1 gruz
сущ.• мусор• чепуха• щебень* * *обломки, развалиныciężar, ładunek груз* * *♂, Р. \gruzu 1. щебень;2. \gruzу мн. развалины, руины;leżeć w \gruzach лежать в развалинах;
podnieść z \gruzów поднять из руин+2. ruiny, rumowiska
* * *м, Р gruzu1) ще́бень2) gruzy мн разва́лины, руи́ныleżeć w gruzach — лежа́ть в разва́линах
podnieść z gruzów — подня́ть из руи́н
Syn:ruiny, rumowiska 2)
См. также в других словарях:
podźwignąć — dk Va, podźwignąćnę, podźwignąćniesz, podźwignąćnij, podźwignąćnął, podźwignąćnęła, podźwignąćnęli, podźwignąćnięty, podźwignąćnąwszy 1. «podnieść coś ciężkiego, unieść coś z trudem; dźwignąć» Podźwignąć ciężki wór. Podźwignąć skrzynię z ziemi. 2 … Słownik języka polskiego
gruz — m IV, D. u, Ms. gruzzie 1. zwykle blm «odłamki rozkruszonego muru, cegły, kamienia itp.» Uprzątnąć, usunąć, wywieźć gruz. 2. lm M. y tylko w lm «rumowiska, ruiny, zgliszcza» Gruzy pałacu, świątyni. Zamienić miasto w gruzy. ◊ Miasto, budynek itp.… … Słownik języka polskiego
